Moje miasto.

Tarnów jest moim miastem w którym się wychowałam. Nigdy nie lubiłam za bardzo tego miasta. Wydawało mi się zawsze małe i zaściankowe. Ponieważ mam rodzinę w Warszawie i Kaliszu, często tam spędzałam wakacje. Ubóstwiałam ten gwar dużego miasta, zawsze chciałam tam zamieszkać. A teraz jestem tu w Belfaście, miasto duże ale jakże inne od naszych dużych miast. I teraz tu uczę się swojego miasta od nowa. Lubię ten Belfast jest w sam raz, ani duży jak Londyn, ani mały jak Tarnów po prostu w sam raz. Mieszkając prawie całe życie w Tarnowie znałam każdą uliczkę, a Belfast poznaję pomału. Spacerując ulicami, czytam nazwy sklepów, nazwy ulic, reklamy i uczę się tu żyć, tak po prostu. Dziś w pracy usłyszałam od jednego Polaka jak mówił, że jego pierwsze wyuczone zdanie po angielsku to "Day ticket, please" uśmiechnęłam się w duchu i pomyślałam moje też. Wszyscy zaczynamy tak samo, wszyscy poznajemy nowe miasto, pierwsze słowa, pierwsze zdania. I dziś poznałam dziwne uczucie tęsknoty za tym moim małym Tarnowem, nigdy nie myślałam, że będę za nim tęsknić, ale być może to prawda, że jak się coś straci to dopiero się to docenia. Dziwne jest to nasze życie...

<br />